honderd gedachten
honderd manieren van denken
van spelen, van spreken
Honderd, altijd weer honderd
manieren van luisteren
verwonderen en liefhebben
Honderd vreugden
om te zingen
en te begrijpen
Honderd werelden
om te ontdekken
Honderd werelden
om te verzinnen
Honderd werelden
om te dromen
Een kind heeft honderd talen
(en nog eens honderd meer)
Maar ze pakken er negenennegentig af
De school en de samenleving
scheiden het hoofd
van het lichaam
Zij zeggen tegen het kind
dat hij zonder handelen moeten denken
en zonder hoofd
moet handelen
moet luisteren en niet praten
moet begrijpen zonder vreugde
Ze zeggen tegen het kind:
ik geef je de al ontdekte wereld
en van de honderd
pakken ze er
negenennegentig af
Ze zeggen tegen het kind
dat werk en spel
realiteit en fantasie
wetenschap en verbeelding
hemel en aarde
verstand en droom
dingen zijn
die niet bij elkaar horen
En dus vertellen ze het kind
dat de honderd er niet is
Het kind zegt
zeker: de honderd is er wel!
(Loris Malaguzzi)
De honderd talen van kinderen zijn een belangrijk onderdeel van onze visie en werkwijze.
Het gedicht ‘de honderd talen’ van Loris Malaguzzi, de grondlegger van Reggio Emilia, is een vertaling vanuit het Italiaanse origineel. Met dit gedicht wilde Loris Malaguzzi een boodschap overbrengen. Hij wilde laten zien dat het van belang is de kinderen in aanraking te laten komen met een grote diversiteit aan mogelijkheden. Het doel is het bewaken en versterken van de 100 talen van een kind.