Binnen de Buitenkans gaan we ervan uit dat kinderen leren van elkaar, de omgeving en de volwassene als begeleider. Vanuit de Reggio Emilia pedagogiek zijn dit de drie pedagogen. Deze blog gaan we weer in op de volwassene als begeleider.

Bij de Buitenkans begeleiden we kinderen in het “samen” leven in een samenleving. De volwassene heeft een terughoudende, observerende rol zodat kinderen op hun eigen manier kunnen ontdekken en doen. Dit gaat natuurlijk wel binnen bepaalde kaders; met respect voor jezelf, de ander en de omgeving. We stimuleren kinderen om zelf te doen wat ze zelf kunnen doen.  De omgeving is zo ingericht dat de materialen die zonder begeleiding gebruikt kunnen worden, op kind hoogte klaar staan. Daarnaast begeleiden we kinderen in interactie met zichzelf en anderen. Dit doen we door woorden te geven aan hun emoties en te stimuleren om zichzelf te kunnen uiten. Daarnaast stimuleren we dat kinderen elkaar helpen, om hulp vragen en hun ideeën met elkaar te delen.

Je kan een aanbod klaarzetten waar je kind zelf mee kan spelen en dit aanbod afwisselen. Niet altijd hoeft alles toegankelijk te zijn. Wat je ook kan doen is speelgoed soort bij soort aanbieden, zodat je kind een bewuste keuze kan maken waarmee hij wil spelen. Als je dat doet, kan je meteen het kader scheppen: opruimen waar je mee bezig bent, voor je iets anders gaat doen. Of, alleen met een plan mag je meerdere soorten materiaal met elkaar combineren.